Друя – вельмi прыгожае памежнае мястэчка на самай поўначы Беларусi. За рэчкай (Заходняя Дзвiна, Даўгава) – ужо латвiйская Piedruja.

Тым не менш, беларускiх памежнiкаў у Друi я не заўважыў – анiводнага.

Да Друi цягнецца беларуская чыгуначная ветка. Таму спачатку я хацеў распачынаць свой роварны шпацыр па браслаўшчыне адсюль. Але неяк не склалася з раскладам руху цягнiкоў. Таму Друя аказалася недзе пасярэдзiне маршруту.

Асобнымi допiсамi раней у мяне былi касцёл i царква Друi.

На ўскрайку мястэчка – габрэйскiя могiлкi, якiя маюць сапраўдны сярэднявечны выгляд. Дарэчы, iх агароджа зараз цi то рэстаўруецца, цi то будуецца.

У Друi ёсць вадаправод, але вада ў калонках – з адчувальным металёвым смакам. Лепей залiцца ў мясцовых калодзежах. Яны таксама ёсць, прычым – вельмi глыбокiя, нiколi гэткае глыбiнi не бачыў.