Мост цераз раку Талька каля вёскі Талька зараз выглядае вельмі маляўніча.

Некалі быў звычайны драўляны мост. Падобна, згніў. А з яго парэшткаў зрабілі гэтае нешта.

Continue reading →

Возера Грымячае у лесе каля Талькі змешчана гэтак, што каля яго можна прайсці па лесе і возера не заўважыць.

Сілкуецца балотам і крыніцамі.

Вада бурштынавага колеру, як, напэўна, ва ўсіх балотных азёраў.

Уваход у ваду ёсць толькі ў адным месцы. Ён нязручны, але ён ёсць.
Continue reading →

На гары Маяк у тым годзе пабудавалі вежу. Таму краявіды на Струста і Снуды сталі яшчэ прыгажэйшымі.

P.S. Уваход на вежу каштуе 3BYN, не пакідайце грошы ў машыне.

Continue reading →

Днямі я такі даехаў да турстаянкі Ручай на Браслаўшчыне.

Гэтым разам справа не запатрабавала супер-намаганняў: ад Акменіцы і назад – каля 45 км уздоўж двух азёраў.

Continue reading →

Турыстычная стаянка Ручай на возеры Снуды даволі невялікая – толькі 6 месцаў. Прычым шостае змешчана так, што там ніхто стаяць не хоча – там праход да вады, увесь час нехта соўгаецца.

Да вады трэба ісці па дошках – бо балота.

Бераг прыгожы, жоўты пясочак. Уваход ў ваду вельмі павольны. Мяркую, для дзяцей вельмі зручна. Вада – чысцюткая.
Continue reading →

Аказваецца, на Браслаўшчыне ёсць вельмі нават цывільная турыстычная стаянка – Перацяг. Знаходзіцца на невялікім лапіку зямлі паміж азёрамі Струста і Снуды – можна купацца ў абодвух.

Арыентаваная болей менавіта на пляжны адпачынак, а не на рыбакоў, як шмат дзе яшчэ.
Continue reading →

Зачэкініліся ў Ельні.

Хады ў адзін бок – 35 хвілін.

Continue reading →

Старажытныя яўрэйскія могілкі ў Друі выглядаюць як сапраўднае месца сілы.

Згодна з гістарычнай даведкай, створаныя недзе ў 1542 годзе.

Апошняе пахаванне – 1965г, ёсць яшчэ тры ці чатыры (з надпісамі), што датуюцца часамі Другой Сусветнай. Пішуць, што тут пахаваныя і ахвяры яўрэйскага гета Друі 1942-га.
Continue reading →

Крыху Наваградку. Быў у першай сталіцы ВКЛ ўпершыню, здаецца.

Вельмі прыемны горад, у якім хочацца жыць.

Горкі, канешне, ніштаватыя для ровара. Але я ўсюды змог заехаць на сваім 1х9 – нідзе не давялося весці ровар угару.

Continue reading →

Да Свіцязі дапедаліраваў ужо пасля 22:00. Цьмянела. На велакампе было недзе бліжэй да 130 км.

Спыніўся на турыстычнай стаянцы, дзе і планаваў.

Continue reading →